بال پرواز

گناه من نیست که درد میکشم؛ حرف میزنم و تعبیر می‌کنید، به خیال خودتان و سکوت می‌کنم؛ به دیده شما از رضایت و اما "سکوتم از رضایت نیست" از درد است و ندانستن راه فهماندن دردم. گناه من نیست که این گونه سنگید همه...

گناه شماست که نیاموختید احساس و انسانیت را....انسانیتی که در دیار من عشق میخوانن ا‌ش، بی‌ منت عشق بورز برای داشتن عاشقی بی‌ منت، شعار است می‌دانم... بی‌ منت که دوست داشتی هوا برشان می‌دارد، به آسمان میروند و تو آنقدر کوچک میشوی که دیگر به چشم نخواهی آمد.

اما امروز دوست من اگر به خاک من پای نهادی رد پاهایم را دنبال نکن، باز جای دیگری کسی‌ را پرواز میاموزم... آنچنان مصرانه تا زمانی‌ که دور نشود، به من نیز بال پرواز بدهد.